Σε άρθρο του ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης προκαλεί και πάλι με μια πρόταση «βόμβα» μέσω της οποίας προτείνει την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων στο Αιγαίο με την Τουρκία.

Στο άρθρο του που αναρτήθηκε στο προσωπικό του μπλογκ και στη συνέχεια αναδημοσιεύτηκε από την Εφημερίδα των Συντακτών, υιοθετείται γραμμή «επίθεσης φιλίας» στην Τουρκία μέσω των πετρελαίων έτσι ώστε η Ελλάδα να αναδειχθεί σε μια περιφερειακή δύναμη σταθερότητας και ειρήνης που θα την αναδείξει στο ευρωπαϊκό σκηνικό.

Είναι όμως έτσι;

Η «πρόταση»» αυτή του Βαρουφάκη, που ακόμη και οι ίδιοι Τούρκοι δεν έχουν θέσει επίσημα ζητάει ουσιαστικά από την Ελλάδα να παραιτηθεί των δικαιωμάτων που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο στο Αιγαίο και για να γίνει «δορυφόρος» της Τουρκίας, να «φινλανδοποιηθεί».

Στη αρχή του άρθρου ο Γ.Βαρουφάης εξαπολύει επίθεση κατά του Ισραήλ και του πρωθυπουργού Μ.Νετανιάχου για το θέμα των Παλαιστινίων επιχειρώντας το γνωστό τρυκ της ενοχοποίησης της Ελλάδας, ότι περίπου «φταίει» για το ότι γίνεται στη Γάζα αφού δεν κάνει τίποτα.

Είναι η κλασική τακτική της επίρριψης ευθυνών και ενοχής για οτιδήποτε γίνεται στον κόσμο από το λιώσιμο των πάγων μέχρι τη Γάζα άρα είμαστε συνένοχοι.

Αφού καθαρίσαμε με αυτό –και βρήκαμε τους ενόχους- στη συνέχεια επιχειρεί να μας τρομάξει λέγοντας ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια στη συμφωνία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ για την εκμετάλλευση των θαλάσσιων πόρων στην Α.Μεσόγειο.

Μετά πετάγεται λίγο βορειότερα μιλώντας για ανάλογη συμφωνία μεταξύ Σκωτίας και Νορβηγίας στη βόρεια Θάλασσα, λέγοντας ότι αυτή δεν «επιλύθηκε ούτε με προσφυγή στη Χάγη ούτε με τραμπουκισμούς» εξισώνοντας βέβαια εδώ θύτη και θύμα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι και εμείς ως Ελλάδα κάνουμε τραμπουκισμούς στο… Αιγαίο!

Βέβαια ας θυμίσουμε στον πρώην υπουργό Οικονομικών ότι οι Νορβηγοί δεν έχουν σφάξει χιλιάδες Έλληνες, δεν ήταν οι Σκωτσέζοι υπόδουλοι για 400 χρόνια στους Νορβηγούς κατακτητές ούτε οι Νορβηγοί έχουν διαπράξει γενοκτονίες.

Αλλά δεν είναι μόνο ιστορικό το παράλογο του επιχειρήματος. Είναι και γεωγραφικό. Μια συνεκμετάλλευση στον Μπάμπουρα για παράδειγμα υπερπηδά νησιά όπως η Σαμοθράκη και του Ανατολικού Αιγαίου.

Δεν είναι βόρεια Θάλασσα εδώ. Είναι μια κλειστή θάλασσα η οποία έχει εθνικά εδάφη τα οποία θα υπερκαλυφθούν από την Τουρκία, εάν πούμε το «ναι».

Έτσι στη… βαθυστόχαστη αυτή ανάλυση προτείνει τη δημιουργία μιας συμφωνίας με την Τουρκία για τον μοίρασμα του Αιγαίου καθώς έτσι θα αποδυναμωθεί ο Ερντογάν(!) ο οποίος επενδύει στην ένταση.

Αυτό γιατί θα πει ο Τούρκος πολίτης σύμφωνα με το σκεπτικό Βαρουφάκη: «Μωρέ τι καλοί είναι αυτοί οι Έλληνες και έχουμε τον Ερντογάν που τους κυνηγά».

Τέτοια και άλλα ευφάνταστα προτείνει ο Βαρουφάκης στο άρθρο του μιλώντας για ένα ευρύτερο συνεταιρισμό μεταξύ

Ελλάδας, Κύπρου, Τουρκίας, Λιβάνου, Ισραήλ, Αιγύπτου και Παλαιστινιακής Αρχής. Τη Λιβύη πάντως την άφησε έξω. Προφανώς δε του κάνει για συνεταίρος

Ας δούμε την ανάρτησή του:

«Κάποτε βλέπαμε σκηνές όπως οι πρόσφατες από τη Γάζα και νιώθαμε αποτροπιασμό, θεωρώντας τους εαυτούς μας συμπάσχοντες με τους Παλαιστινίους. Σήμερα, έχουμε απολέσει το δικαίωμα σε αυτή την αθωότητα δεδομένου ότι οι κυβερνώντες μας, η δεύτερη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (που συνεχίζει απροκάλυπτα την πολιτική Σαμαρά και σε αυτό τον τομέα), έχουν καταστήσει την Ελλάδα συνέταιρο εκείνων που βρίσκονται από την άλλη μεριά του «φράκτη», εκείνων που χειρίζονται τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα και τα μυδράλια που σπέρνουν τον θάνατο στους άοπλους διαδηλωτές της Γάζας.

Ως γνωστόν, η κυβέρνησή μας έχει υπογράψει πρωτόκολλο συμφωνίας για συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου με το Ισραήλ και την Κύπρο, καθώς και συνεργασίας στον «αμυντικό» τομέα με το Ισραήλ.

Πρόσφατες είναι, άλλωστε, οι εικόνες του πρωθυπουργού να στέκεται χαμογελαστός δίπλα στον ακροδεξιό, βαθιά ρατσιστή, πολεμοχαρή, άξιο υπονομευτή της ειρηνευτικής διαδικασίας και ελεγχόμενο για διαφθορά από τις ισραηλινές αρχές Μπενιαμίν Νετανιάχου. Όταν αντιπαραβάλλουμε εκείνες τις εικόνες με τις νέες από τη Γάζα, η ντροπή είναι το μόνο συναίσθημα που μας αξίζει.

Το κυνικό αντεπιχείρημα είναι ότι η Ελλάδα, μια πτωχευμένη και χειμαζόμενη χώρα, δεν έχει την πολυτέλεια να προσπαθεί να βγάλει το φίδι από την τρύπα εκ μέρους των Παλαιστινίων, όσο και να νοιαζόμαστε για το δράμα τους και να συμμεριζόμαστε τον πόνο τους.

Σε μια εποχή που αντιμετωπίζουμε υπαρξιακή κρίση ως χώρα, λένε οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι (σε αγαστή αρμονία με την τρόικα εσωτερικού), έχουμε ανάγκη τα δισ. των υδρογονανθράκων ώστε να βγάλουμε από επάνω μας τις αλυσίδες των δανειστών. Συνεπώς, οι ευαισθησίες για τους Παλαιστινίους αποτελούν (και αυτές!) «αυταπάτες» που η Κυβερνώσα Αριστερά απεμπόλησε εδώ και καιρό.

Διαβάστε περισσότερα στη σελίδα enoplos.gr πατώντας εδώ

Δημοσιεύτηκε από Cosmografos

Προβολή όλων των δημοσιεύσεων από Cosmografos